Αναζήτηση στην κοινότητα

Από τον ΠΣΔΑΤΜ ήρθε το ακόλουθο e-mail: Αγαπητοί συνάδελφοι, στο πλαίσιο του έργου των ηλεκτρονικών υπηρεσιών που θα παρέχει η ΕΚΧΑ Α.Ε σε επαγγελματίες, θα θεσμοθετηθεί η διαδικασία της ηλεκτρονικής υποβολής των τοπογραφικών διαγραμμάτων και των διαγραμμάτων γεωμετρικών μεταβολών σε ψηφιακή βάση της ΕΚΧΑ Α.Ε. Η υποχρέωση θα αφορά τα διαγράμματα που προσαρτώνται στις συμβολαιογραφικές πράξεις της χώρας ή συνυποβάλλονται με αιτήσεις προς τα Κτηματολογικά Γραφεία. Τα παραπάνω θα ισχύσουν στις αρχές του 2016 για τα διαγράμματα που συντάσσονται από μία ημερομηνία και μετά , και μεταξύ άλλων προβλέπεται η ψηφιακή υπογραφή των αρχείων από το συντάκτη του διαγράμματος. Ως εκ τούτου, οι μηχανικοί συντάκτες των διαγραμμάτων πρέπει να προβούν εγκαίρως στην προμήθεια ψηφιακών πιστοποιητικών αναγνωρισμένων σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία EU99/93 και σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα 150/2001. Επιπλέον η διαδικασία της ψηφιακής υπογραφής θα πρέπει να συνοδεύεται και με αντίστοιχη χρονοσήμανση από φορέα που εκδίδει χρονοσημάνσεις κατ’ εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου διαπίστευσης της ΕΕΤΤ και περιλαμβάνεται στον κατάλογο εμπίστευσης της ΕΕΤΤ (Κατάλογος Εμπίστευσης εποπτευόμενων / διαπιστευμένων Παρόχων Υπηρεσιών Πιστοποίησης – TSL). Σε αναμονή για νεώτερα...

Τις απαραίτητες παραμέτρους για τη χρήση ψηφιακών θυρίδων από τους πολίτες και από τους Φορείς του Δημόσιου Τομέα, καθόρισε ο Υπουργός Επικρατείας, Κ. Πιερρακάκης, με Απόφασή του που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 4η Μαρτίου. Θυρίδα πολίτη σημαίνει ένα ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο, όπου τηρούνται τα έγγραφα που εκδίδει μέσω της “Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης της Δημόσιας Διοίκησης” (gov.gr), καθώς και τα δημόσια έγγραφα που εκδίδονται κατόπιν Αίτησής του από Φορείς του Δημόσιου Τομέα, όπως αυτός ορίζεται στην παρ.57 του αρ.2 του ν.4727/2020 (συμπεριλαμβάνονται και οι Φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης). Θυρίδα Φορέα είναι το ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο όπου τηρούνται έγγραφα και αιτήσεις που απευθύνονται στον Φορέα και αποστέλλονται από τους πολίτες μέσω gov.gr, καθώς και οι αντίστοιχες απαντήσεις / έγγραφα των αιτήσεων αυτών. Στην Απόφαση ορίζεται πως γίνεται η έκδοση εγγράφων μέσω gov.gr (αρ.2), τι ισχύει για τις αιτήσεις των πολιτών (αρ.3), καθώς και λεπτομέρειες για τις θυρίδες τους (αρ.4). Στα αρ.5 και 6 περιλαμβάνονται οι λειτουργίες και τα χαρακτηριστικά θυρίδων Φορέων και ζητήματα που αφορούν τους Υπαλλήλους-χρήστες. Αναλυτικότερα, η θυρίδα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά: α) έχει μοναδικό κωδικό και όνομα, β) παρέχει στους εξουσιοδοτημένους Υπαλλήλους του Φορέα διαβαθμισμένη πρόσβαση, με ρόλους, μέσω εφαρμογής και σε πληροφοριακά συστήματα μέσω προγραμματιστικής διεπαφής, γ) περιέχει αναρτημένα έγγραφα και αιτήσεις, δ) οργανώνει τα αναρτημένα έγγραφά της ανά υπόθεση, ε) οι χειριστές της θυρίδας λαμβάνουν ενημερώσεις για την άφιξη ενός εγγράφου στη θυρίδα ανάλογα με τα διαθέσιμα κανάλια επικοινωνίας που έχουν ρυθμίσει (email, sms, κ.ά.). Για την διεκπεραίωση των αιτήσεων από τους διαχειριστές και χειριστές, υπάρχουν στη θυρίδα σχετικές επιλογές διαχείρισης, όπως: ανάθεση, ανάληψη υπόθεσης σε/από Υπάλληλο, κατάσταση αίτησης, δυνατότητα αλλαγής της κατάστασης της αίτησης, ανάρτηση απάντησης σε θυρίδα, αποστολή ενημερωτικού μηνύματος στον χρήστη. Υπογραμμίζεται ότι η παραγωγική λειτουργία της θυρίδας του κάθε Φορέα ξεκινά με την έκδοση ΚΥΑ, όπως προβλέπεται στην παρ.17 του αρ.107 του ν.4727/2020, ύστερα από το αίτημα προς την Υπηρεσία Συντονισμού Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης. Το αίτημα υποβάλλεται από τους ιεραρχικά ανώτερους Προϊσταμένους της αρμόδιας για ΤΠΕ Υπηρεσίας, η οποία έχει την ευθύνη για τα αντικείμενα της πληροφορικής, των επικοινωνιών και της ηλεκτρονικής διακυβέρνηση. Περισσότερες λεπτομέρειες, στο Φ.Ε.Κ. Β’ 849/4.3.2021. View full είδηση

Η έναρξη της δημόσιας διαβούλευσης του κειμένου της Βίβλου Ψηφιακού Μετασχηματισμού αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο στην προσπάθεια που έχει ξεκινήσει -και έχει επιταχυνθεί τους τελευταίους μήνες- προκειμένου να γίνει η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών στη χώρα μας. Tο εγχειρίδιο, όπως το αποκαλούν στο υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, για την ψηφιακή στρατηγική της χώρας είναι ένα κείμενο 340 σελίδων, μέσα στο οποίο γίνεται αναφορά σε 448 έργα, πολλά από τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αρκετά καινοτόμα και ικανά να αλλάξουν πολλά τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα της Ελλάδας. Η πρώτη αναφορά στη Βίβλο Ψηφιακού Μετασχηματισμού είχε γίνει στις αρχές Σεπτεμβρίου 2019 όταν στην πρώτη άτυπη συνάντηση του με τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους του υπουργείου, ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκος Πιερρακάκης παρουσιάζοντας το επιτελείο του είχε σημειώσει ότι ο υφυπουργός Γρηγόρης Ζαριφόπουλος έχει ως αρμοδιότητα τη σύνταξη αυτού του κειμένου. Ο στόχος ήταν η βίβλος να είναι έτοιμη στο α’ τρίμηνο του 2020 αλλά η πανδημία του κορωνοϊού πρόλαβε τις εξελίξεις. Στη συνέχεια, τα δεδομένα άλλαξαν εκ νέου με το Ταμείο Ανάκαμψης, το 20% του οποίου προορίζεται για δράσεις που αφορούν την αξιοποίηση ψηφιακών τεχνολογιών. Όπως έχει σημειώσει αρκετές φορές τις τελευταίες εβδομάδες ο κ. Πιερρακάκης, το αρχικό πλάνο ήταν να τεθούν προτεραιότητες όσον αφορά τα έργα που θα γίνουν καθώς δεν υπήρχαν κεφάλαια για όλα όσα σκέφτονταν στην κυβέρνηση. Όμως, τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης για τις ψηφιακές δράσεις (σ.σ. εκτιμώνται σε περίπου 6 δισ. ευρώ) είναι τέτοια που έκανε εφικτό να ενταχθούν στον σχεδιασμό και έργα που χαρακτηρίζονται αρκετά πρωτοποριακά. Γι’ αυτό και η βίβλος παρουσιάζεται αυτή την περίοδο και μετά από πολλές διαβουλεύσεις με τα υπουργεία και τους δημόσιους φορείς προκειμένου να εντοπιστούν οι ανάγκες που υπάρχουν αλλά και οι ευκαιρίες από την καλύτερη αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα έργα που αναφέρονται στη Βίβλο Ψηφιακού Μετασχηματισμού έχουν ως βασικό στόχο την απλούστευση και ψηφιοποίηση διαδικασιών, την παροχή κινήτρων για να προχωρήσουν οι επιχειρήσεις και οι φορείς τον ψηφιακό μετασχηματισμό τους, ενώ επιδιώκεται η αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης, του cloud αλλά και της επαυξημένης πραγματικότητας. Η γκάμα των έργων είναι αρκετά μεγάλη και αρκετά από αυτά αναμένεται να αλλάξουν την καθημερινότητα των Ελλήνων, όπως είναι οι έξυπνοι αυτοκινητόδρομοι ή ο ψηφιακός φάκελος ασθενή. Οι έξι άξονες Οι βασικές παρεμβάσεις του Ψηφιακού Μετασχηματισμού ενσωματώνουν σειρά δράσεων και έργων που οργανώνονται σε έξι διακριτούς στρατηγικούς άξονες (Συνδεσιμότητα, Ψηφιακές Δεξιότητες, Ψηφιακό Κράτος, Ψηφιακή Επιχείρηση, Ψηφιακή Καινοτομία, Ενσωμάτωση της Τεχνολογίας σε κάθε τομέα της οικονομίας) και σε 17 τομείς της οικονομίας. Στον άξονα της συνδεσιμότητας περιλαμβάνονται συνολικά 13 έργα, εκ των οποίων 5 είναι ήδη σε εξέλιξη. Πέραν αυτών που αφορούν την ανάπτυξη ευρυζωνικών υποδομών και τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας 5ης γενιάς, στη σχετική λίστα υπάρχουν έργα όπως οι συνδεδεμένοι αυτοκινητόδρομοι, η ανάπτυξη μικροδορυφόρων, το fiber in the sky αλλά και δράσεις προκειμένου οι ελληνικές επιχειρήσεις να αξιοποιήσουν προηγμένα δίκτυα όπως είναι το 5G και οι οπτικές ίνες. Στον άξονα των ψηφιακών δεξιοτήτων περιλαμβάνονται 15 έργα, εκ των οποίων 6 είναι σε εξέλιξη. Εδώ περιλαμβάνονται έργα για την ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων σε πολίτες, δημόσιους υπαλλήλους ακόμη και στους στρατιώτες που υπηρετούν τη θητεία τους, ενώ στο πλάνο υπάρχει και η ανάπτυξη συστήματος πιστοποίησης και του Εθνικού Κέντρου Ανάπτυξης Ψηφιακών Δεξιοτήτων. Όπως και μελέτη για την αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία είναι από τους τομείς που δίνεται αρκετή έμφαση. Στον άξονα του ψηφιακού κράτους υπάρχουν 2 έργα που αφορούν το gov.gr και την ψηφιακή εξέλιξη των ΚΕΠ με το αποκαλούμενο ΚΕΠ-plus. Στον άξονα της ψηφιακής επιχείρησης υπάρχουν συνολικά 7 έργα, εκ των οποίων 4 είναι σε εξέλιξη. Εδώ συναντάμε έργα που σχετίζονται με την ψηφιοποίηση όλων των δημοσίων υπηρεσιών προς επιχειρήσεις αλλά και πιο καινοτόμες δράσεις όπως αυτή για την προώθηση προηγμένων και ολοκληρωμένων συστημάτων παραγωγής, αυτοματισμού και ρομποτικής και την αξιοποίηση εργαλείων πληροφορικής για τη λήψη αποφάσεων (evidence based policy) στο δημόσιο. Στον άξονα της ψηφιακής καινοτομίας υπάρχουν συνολικά 15 έργα, από τα οποία υλοποιούνται ήδη 4. Από τα πλέον ενδιαφέροντα είναι εκείνα που αφορούν την αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης και περιλαμβάνουν έργα όπως η εφαρμογή παρακολούθησης του συστήματος εισροών και εκροών στο εμπόριο καυσίμων, το σύστημα υποστήριξης του μηχανισμού είσπραξης δημοσίων εσόδων, την αυτόματη κωδικοποίηση της Νομοθεσίας με χρήση τεχνολογιών επεξεργασίας φυσικής γλώσσας, την εισαγωγή τεχνολογιών Robotic Process Automation για τη μείωση των επαναλαμβανόμενων διοικητικών εργασιών και το σύστημα εντοπισμού οικοδομικών αυθαιρεσιών σε δασικές περιοχές και στον αιγιαλό. Οι 17 τομείς της οικονομίας Ο 6ος άξονας και αυτός με τα περισσότερα έργα είναι αυτός της ενσωμάτωσης της τεχνολογίας σε κάθε τομέα της οικονομίας. Τα έργα που περιλαμβάνονται στη βίβλο αφορούν συνολικά 17 τομείς της ελληνικής οικονομίας. Στον τομέα οικονομικών υπάρχουν έργα (25 συνολικά, 9 σε εξέλιξη) όπως είναι η δημιουργία μητρώου στοιχείων ακινήτων, η αξιοποίηση προηγμένης επιχειρησιακής νοημοσύνης (business intelligence) και ανάλυσης δεδομένων (data analytics) για την ΑΑΔΕ, το ψηφιακό δελτίο αποστολής αλλά και το πληροφοριακό σύστημα για την παρακολούθηση, διαχείριση και αυτοματοποίηση διαδικασιών ληξιπρόθεσμων οφειλών. Στον τομέα ανάπτυξης και καινοτομίας υπάρχουν 17 έργα (6 σε εξέλιξη). Μεταξύ αυτών είναι το παρατηρητήριο τιμών αγαθών και καυσίμων, η εθνική πλατφόρμα για την ψηφιακή βιομηχανία και η πλατφόρμα για startups. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής υπάρχουν 5 έργα, εκ των οποίων 2 σε εξέλιξη όπως είναι αυτό της δημιουργίας της εθνικής ψηφιακής πύλης εξωστρέφειας. Στον τομέα της παιδείας δίνεται ιδιαίτερα έμφαση με 35 έργα, εκ των οποίων 6 είναι σε εξέλιξη. Τα περισσότερα σχετίζονται με εφαρμογές τηλεκπαίδευσης και ψηφιακής αναβάθμισης των υπηρεσιών και των μητρώων στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και υπάρχουν έργα που προκαλούν εντύπωση όπως αυτό για τη δημιουργία εργαστηρίων διδασκαλίας επαυξημένης πραγματικότητας (augmented reality labs). Στον τομέα της εργασίας και των κοινωνικών υποθέσεων περιλαμβάνονται 32 έργα (10 σε εξέλιξη) με την έμφαση να δίνεται και στην ψηφιοποίηση του αρχείου των ασφαλιστικων φορέων πέραν από την καλύτερη οργάνωση τους ώστε να βελτιωθούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες προς τους πολίτες. Στον τομέα της υγείας (22 έργα, 10 σε εξέλιξη) θα μπορούσε να πει κανείς ότι ξεχωρίσει η δημιουργία του ατομικού ηλεκτρονικού φακέλου υγείας, η επέκταση του εθνικού δικτύου τηλεϊατρικής αλλά και αυτό για την βελτίωση των εργαλείων και των δυνατοτήτων επιχειρησιακής ανάλυσης στον τομέα της υγείας με τη χρήση τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης/μηχανικής μάθησης. Στον τομέα του περιβάλλοντος και της ενέργειας (28 έργα, 4 σε εξέλιξη) στα πιο «προχωρημένα» θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν αυτά που αφορούν στην ψηφιακή υποστήριξη για την εξοικονόμηση ενέργειας σε δημόσια και ιδιωτικά κτήρια με χρήση εργαλείων IoT, αλλά και εκείνο για την εγκατάσταση και λειτουργία έξυπνων μετρητών νερού. Στον τομέα του πολιτισμού έχουμε 18 έργα, πολλά από τα οποία αφορούν την ψηφιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας αλλά και την αξιοποίηση νέων εφαρμογών όπως είναι η επαυξημένη πραγματικότητα (augmented reality). Στον τομέα του αθλητισμού υπάρχουν 5 έργα με το ψηφιακό μητρώο των αθλητικών φορέων να θεωρείται από αυτά που θα έχουν άμεση θετική επίδραση. Στον τομέα της δικαιοσύνης υπάρχουν συνολικά 30 έργα, στόχος των οποίων είναι η απλούστευση και ψηφιοποίηση των διαφόρων διαδικασιών, ενώ θα επιδιωχθεί να αξιοποιηθούν και εδώ εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης. Μεσοπρόθεσμος στόχος δείχνει να είναι, μεταξύ άλλων, να μπορούν οι πολίτες να έχουν πρόσβαση με ψηφιακό τρόπο σε όλα τα έγγραφα και τις αποφάσεις που τους αφορούν. Στον τομέα εσωτερικών και δημόσιας διοίκησης υπάρχουν 13 έργα (8 σε εξέλιξη) με στόχο την παροχή καλύτερων υπηρεσιών στους πολίτες. Η πλατφόρμα χορήγησης επιδόματος πληγέντων για φυσικές καταστροφές, ο εθνικός αριθμός τηλεφωνικής κλήσης για την αντιμετώπιση προβλημάτων καθημερινότητας του δημότη, ο ψηφιακός εκσυγχρονισμός της βεβαίωσης και είσπραξης παραβάσεων του Κ.Ο.Κ αλλά και το Μητρώο Οδών και Αριθμών είναι αυτά που αναμένεται να δώσουν αρκετές λύσεις. Στον τομέα του μετασχηματισμού πόλεων και κοινοτήτων υπάρχουν δύο έργα. Το ένα φορά τις έξυπνες πόλεις (Smart Cities) και το άλλο τις έξυπνες αγροτικές περιοχές και χωριά (Smart Rural Areas – Smart Villages). Και τα δύο βρίσκονται σε εξέλιξη. Στον τομέα των μεταφορών – υποδομών περιλαμβάνονται 24 έργα (4 συνολικά), τα οποία αφορούν από την απλοποίηση και ψηφιοποίηση της έκδοσης αδειών οδήγησης αλλά και της διαδικασίας μεταβίβασης οχημάτων μέχρι τους έξυπνους αυτοκινητοδρόμους και τις έξυπνες γέφυρες. Σε αυτόν τον τομέα υπάρχει και το έργο των ηλεκτρονικών διοδίων, το οποίο θα επιτρέψει την ηλεκτρονική χρέωση διοδίων οχημάτων που κινούνται σε αυτοκινητοδρόμους όλης της ελληνικής επικράτειας με αναλογικότητα ως προς τη διαδρομή που διανύουν εντός αυτών. Στον τομέα της ναυτιλίας υπάρχουν 11 έργα μεταξύ των οποίων η αναβάθμιση του Ενιαίου Πληροφοριακού Συστήματος Αλιείας και η δημιουργία Πληροφοριακού Συστήματος Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών. Στον τομέα της αγροτικής ανάπτυξης και των τροφίμων υπάρχουν συνολικά 21 έργα, όπου περιλαμβάνονται η e-ιχθυόσκαλα αλλά και πλατφόρμες ψηφιακού μετασχηματισμού της γεωργίας αλλά και της κτηνοτροφίας. Στον τουρισμό υπάρχουν 14 έργα στα οποία συναντάμε, μεταξύ άλλων, την πλατφόρμα γαστρονομικού τουρισμού αλλά και εκείνη του ευφυούς τουρισμού όπως και την ανάπτυξη ενός καινοτόμου συστήματος για την πληροφόρηση των επισκεπτών με την αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης και των chatbots. Τέλος, στον τομέα της μετανάστευσης περιλαμβάνονται 7 έργα με τον βασικό στόχο να είναι η ψηφιοποίηση των σχετικών διαδικασιών. View full είδηση

Περίληψη. Το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον για την πτύχωση αναζωπυρώθηκε με τη δημοσίευση του σημαντικού βιβλίου τού Gilles Deleuze, Η πτύχωση. Ο Leibniz και το μπαρόκ, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 στο Παρίσι. Η πτύχωση είναι μια πολιτιστική παράμετρος που απαντάται σε πολλές περιόδους της ιστορίας, αλλά κατά βάση κατατάγεται στο μπαρόκ. Διότι στο μπαρόκ η πτύχωση τείνει προς την απεριόριστη συμπερίληψη, αναπαριστά τη συνεχή κίνηση, και συνεχώς επίσης αναφέρεται σε άλλες πτυχώσεις. Ο Matthew Krissel θεωρεί ότι η πτύχωση είναι μια διαφοροποιούσα αρχή στην αρχιτεκτονική και ουσιαστικά συνεπάγεται μια συνεχώς εξελισσόμενη αρχιτεκτονική, όπως τα λογισμικά των υπολογιστών, που αντιβαίνει στην κλασική αρχή της firmitas, της σταθερότητας ή της στατικότητας. Πολλά παραδείγματα μπορούν να δοθούν από μια τέτοια συνεχώς εξελισσόμενη αρχιτεκτονική: η αρχιτεκτονική του εικονοκυττάρου του Stephen Perella εξερευνά τη μορφοπλαστική διατύπωση χωρίς αναφορά στη λειτουργία, στατικότητα και άλλες ουσιώδεις αρχές της αρχιτεκτονικής. Έπειτα, η διάσημη υγρή αρχιτεκτονική του Marcos Novak, και η ακριβής, ανακριβής και επακριβής αρχιτεκτονική δημιουργία του Greg Lynn, όπως συνδέεται με τον άμορφο σχεδιασμό και συντελείται μέσα από διαδικασίες πληροφορικής φύσης, είναι επίσης παρόμοια παραδείγματα συνεχώς εξελισσόμενης αρχιτεκτονικής. Η αρχιτεκτονική αυτή δεν αποζητά πλέον τη σταθερότητα, αλλά τη συνεχή εναλλαγή και κίνηση διαμέσου περίπλοκων διαδικασιών πληροφορικής φύσης, και γι' αυτό δίνει την εντύπωση ότι έχει πλέον απολέσει οποιαδήποτε έννοια ανθρωπισμού. Η πτύχωση, ωστόσο, δίνει τη δυνατότητα να επαναφέρουμε την ανθρωπιστική διάσταση της αρχιτεκτονικής, την ίδια στιγμή που θεμελιώνουμε θεωρητικά εξελίξεις στον σχεδιασμό, οι οποίες προκύπτουν από την ψηφιακή τεχνολογία που στην εποχή μας κυριαρχεί στην αρχιτεκτονική πράξη και σκέψη. Το διακύβευμα της πτύχωσης είναι η εγγενής ηθική του αειφόρου σχεδιασμού, όπως προκύπτει από την ανάγνωση και χρήση της πτύχωσης από τον Luke Feast. Δρ Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, Διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Κριτικός Τέχνης κι Επιμελητής Εκθέσεων, Χανιά Κρήτης, Ελλάδα Λέξεις κλειδιά: Deleuze, πτύχωση, ψηφιακή αρχιτεκτονική, firmitas, ηθική του αειφόρου σχεδιασμού Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει διαπιστωθεί ένα αυξημένο ενδιαφέρον από τους αρχιτέκτονες για την έννοια της πτύχωσης, όπως αυτή αναπτύχθηκε στο σημαδιακό βιβλίο του Gilles Deleuze, Η πτύχωση. Ο Leibniz και το μπαρόκ, το οποίο δημοσιεύτηκε στη Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του 1980¹. Αυτό το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον για την πτύχωση είναι ενδεικτικό των κοινωνικών πιέσεων που ασκούνται στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, αφενός από έναν ολοένα και πιο ψηφιακό κόσμο, αφετέρου από την περιπλοκότητα των σύγχρονων πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Ωστόσο, το ενδιαφέρον για την πτύχωση είναι επίσης εμβληματικό των δραματικών αλλαγών που έχουν λάβει χώρα, όχι μόνο στην αρχιτεκτονική θεωρία και σκέψη και στην επιστημολογία της αρχιτεκτονικής, αλλά και στην ίδια την αρχιτεκτονική πρακτική. Οι τρεις κλασικές αρχές της αρχιτεκτονικής, οι venustas, firmitas και utilitas, ή χάρη, σταθερότητα και χρησιμότητα, όπως διατυπώθηκαν από τον Ρωμαίο αρχιτέκτονα Βιτρούβιο κατά τον 1ο αιώνα π.Χ., και επανεμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της Ιταλικής Αναγέννησης από τον Alberti, ήταν ανέκαθεν οι πλέον διαχρονικές αξίες της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, οι οποίες έχουν ανεξίτηλα σημαδέψει την ιστορία της αρχιτεκτονικής στον δυτικό κόσμο. Μεταξύ των τριών αυτών αξιών, ο κλασικισμός πάντα θεωρούσε τη χάρη ως προεξάρχουσα, σε σύγκριση με τη σταθερότητα και τη χρησιμότητα, ενώ ο μοντερνισμός μετατόπισε το ενδιαφέρον στη χρησιμότητα ή λειτουργία εις βάρος των άλλων δύο. Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα και ειδικά τα τελευταία τριάντα χρόνια, είναι η firmitas, η σταθερότητα, που αμφισβητείται στο όνομα της πτύχωσης. Η σταθερότητα σημαίνει φυσικά τόσο τη στατική επάρκεια όσο και την αντοχή στον χρόνο. Το καλύτερο πρότυπο σταθερότητας είναι ίσως η Αιγυπτιακή πυραμίδα, η οποία, ως γνωστόν, στόχευε να εξασφαλίσει την κυριαρχία του ηγεμόνα στην αιωνιότητα, ακόμα και μετά τον θάνατό του. Σήμερα, κτίρια όπως το Μουσείο Τέχνης του Tel Aviv στο Ισραήλ, που σχεδιάστηκε από τον Preston Scott-Cohen το 2007 και ολοκληρώθηκε το 2011, ή το Σπίτι μπουκάλι του Klein στο Rye της Victoria στην Αυστραλία, που σχεδιάστηκε από τον Charles Ryan McBride το 2008, φαίνονται να είναι στον αντίποδα της πυραμίδας από τη σκοπιά της σχεδιαστικής λογικής τους. Διότι, πρώτον, η έντονη καμπυλόγραμμη μορφή τους ή η πτύχωση χρειάζεται μεγάλη συντήρηση για να παραμείνει ανέπαφη στον χρόνο, σε αντίθεση με την υποτυπώδη και ελάχιστη συντήρηση που χρειάζεται η πυραμίδα για να αντέξει στον χρόνο. Κατά δεύτερο και ουσιωδέστερο λόγο, αυτά τα σύγχρονα κτίρια που αναφέρθηκαν εν είδει παραδείγματος, είναι η αρχιτεκτονική απάντηση στην ολοένα αυξανόμενη επιθυμία και ανάγκη για ευελιξία στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. 01. Η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας, 2580-2560 π.Χ., 4η δυναστεία 02. Μουσείο Τέχνης του Tel Aviv, Israel, Preston Scott-Cohen 03. Σπίτι μπουκάλι του Klein, Rye, Victoria, Αυστραλία, Charles Ryan McBride Η ευελιξία σημαίνει τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται το κτίριο σε αλλαγές χρήσης και σε απρόσμενες περιστάσεις. Τα πτυχωτικά αυτά κτίρια, folded buildings όπως αποκαλούνται, είναι ένα βήμα πριν την κίνηση, αναπαριστώντας την παγωμένη κίνηση, για να ανακαλέσουμε τον διάσημο ορισμό της αρχιτεκτονικής από τον Friedrich Schelling. Τα πτυχωτικά κτίρια αυτά δείχνουν τη μάχη του αρχιτέκτονα με τον χρόνο, όχι με την έννοια της δημιουργίας ενός προϊόντος που θα αντέξει όσο γίνεται πιο πολύ, όπως συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά με την έννοια του σχεδιασμού που προορίζεται να εξυπηρετήσει απαιτήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλάζουν ραγδαία και άρδην και ενίοτε αλληλοσυγκρούονται, καθώς αντικατοπτρίζουν τις περίπλοκες πολυπολιτισμικές κοινωνίες οι οποίες συχνά απαιτούν τη συνεχή αναβάθμιση των κτιρίων, όπως και του λογισμικού των υπολογιστών, για να εξυπηρετήσουν τις μεταβαλλόμενες κοινωνικές ανάγκες και νέες επιθυμίες. Την ανάγκη αυτή για συνεχή εξέλιξη επισημαίνει και η Σοφία Βυζοβίτη, όταν αναφέρεται στο νέο καθεστώς που διέπει το αρχιτεκτονικό αντικείμενο, που δεν αναφέρεται πλέον σε μια χωρική μήτρα, αλλά σε μια χρονική παράμετρο που υπαινίσσεται τη συνεχή αλλαγή και εξέλιξη της ύλης και μορφής². Θέλοντας να κάνει μια γενεαλογία της αρχιτεκτονικής πρακτικής τής πτύχωσης, η Βυζοβίτη εξετάζει τα πρώτα κτίρια που την ενσωμάτωσαν στη λογική τους, τις δύο βιβλιοθήκες στο Jussieu στο Παρίσι από τους αρχιτέκτονες ΟΜΑ, το 1993, το Bicycle Flat στο Άμστερνταμ από τους αρχιτέκτονες VMX το 1998 και το Eye Beam Building, Museum of Art and Technology στη Νέα Υόρκη το 2002 από τους Diller και Scofidio³. 04. Δύο βιβλιοθήκες στο Jussieu στο Παρίσι, ΟΜΑ, 1993 Ακολούθως, θα παρουσιάσω αρχικά την πτύχωση έτσι όπως την αναπτύσσει ο Deleuze στο σημαδιακό του βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο, με σκοπό να αναδείξω τη σημασία της στην αρχιτεκτονική θεωρία. Κατόπιν, θα επιχειρήσω να διαπιστώσω πώς η πτύχωση εφαρμόζεται στη σύγχρονη αρχιτεκτονική σκέψη και πρακτική, εξετάζοντας ταυτόχρονα ποιες είναι οι επιπτώσεις της, ειδικά σε ό,τι αφορά την επιστημολογία του κλάδου της αρχιτεκτονικής. Τέλος, θα επιχειρήσω να αναλύσω τις συνέπειες της τεκτονικής εντατικοποίησης που παράγεται από την πτύχωση, και θα ελέγξω την υπόθεση του αειφόρου οικολογικού σχεδιασμού που αποδίδεται στην πτυχωτική αρχιτεκτονική από τον Luke Feast. Η πτύχωση ως δυναμική αρχή Από την αρχή του κειμένου του, ο Deleuze ορίζει, στην ιδιαίτερα μεταφορική γλώσσα που χρησιμοποιεί, την πτύχωση ως πολιτιστική δύναμη και ισχύ που φέρει τα χαρακτηριστικά κάθε εποχής στην εξέλιξη του ανθρώπου⁴. Η πτύχωση εφαρμόζει στην Ελληνική, τη Ρωμαϊκή, τη Ρωμανική, τη Γοτθική και την κλασική περίοδο, και αντίστοιχα πτυχώσεις αναπτύσσονται σε όλες αυτές τις περιόδους. Η περίοδος ωστόσο που απασχολεί ιδιαίτερα τον Deleuze και τη θεωρεί εμβληματική για την πτύχωση, είναι η περίοδος του μπαρόκ. Διότι, κατά την περίοδο του μπαρόκ, η πτύχωση οδηγεί στην άπειρη συμπερίληψη ή σύμφυρση⁵, αναπαριστά τη συνεχή κίνηση⁶ και συνεχώς αναφέρεται σε άλλες πτυχώσεις, από τις οποίες προκύπτει⁷ και τις οποίες διαρκώς παράγει. Στην πραγματικότητα, η δραστηριότητα της συστολής και διαστολής της πτύχωσης σημαίνει την εξέλιξη και την εκτύλιξη, την εμπλοκή και την ανάπτυξη⁸. Επιπλέον, η πτύχωση σημαίνει μείωση και περιορισμό, ενώ το αντίθετό της, η εκδίπλωση, σημαίνει την αύξηση και την ανάπτυξη⁹. Η πτύχωση, ως εκ τούτου, έχει έναν πολιτισμικό χαρακτήρα, και εμφανίζεται ως μια δύναμη η οποία αναπαριστά την άπειρη εργασία σε εξέλιξη, δηλαδή την άπειρη δεκτικότητα και τον αέναο αυθορμητισμό¹⁰. Σύμφωνα πάντα με τον Deleuze, η πτύχωση δουλεύει όπως το origami, που είναι ως γνωστόν η Ιαπωνική τέχνη της δίπλωσης του χαρτιού¹¹. 05. Η Ιαπωνική Τέχνη της εκδίπλωσης του χαρτιού Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η πτύχωση εμφανίζεται σε κάθε εποχή. Ωστόσο, αυτή καθαυτή είναι επίσης η λειτουργική έννοια του μπαρόκ τον 17ο αιώνα¹². Διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στο μπαρόκ, διότι εκεί γνωρίζει απεριόριστη ελευθερία¹³. Το ίδιο το μπαρόκ, ως καλλιτεχνικό ύφος, είναι μια δυναμική λειτουργία στον βαθμό που συνεπάγεται την καμπυλόγραμμη ρευστότητα της μορφής¹⁴. Κατά το μπαρόκ, ο κόσμος εμφανίζεται ως μια άπειρη σειρά από καμπυλότητες και κλίσεις¹⁵. Ενώ ο κλασικισμός, δια μέσου των Καρτεσιανών του συντεταγμένων, προωθεί τα καθορισμένα σημεία, τις γωνίες και τα κέντρα, εν συντομία τις ουσιώδεις μορφές, μέσω ενός είδους αφηρημένης οικουμενικότητας¹⁶, το μπαρόκ προωθεί την άπειρη διαφοροποίηση της πτύχωσης¹⁷. Επιπλέον, η αντίθεση που υπάρχει στο μπαρόκ μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού, το έξαλλο εξωτερικό που επιφυλάσσει ένα ήρεμο και γαλήνιο εσωτερικό στις εκκλησίες¹⁸, δεν είναι τίποτα άλλο από την αντίθεση μεταξύ της πτύχωσης και της εκδίπλωσής της. Ο Simon O’Sullivan θεωρεί ότι «η έννοια της πτύχωσης επιτρέπει στον Deleuze να σκεφτεί δημιουργικά την παραγωγή τής υποκειμενικότητας (…), τη σχέση που έχει δηλαδή κανείς με τον εαυτό του.»¹⁹. Το σημείο αυτό είναι σημαντικό για την πτύχωση διότι συνδέεται με τον Leibniz, από του οποίου τα γραπτά προέρχεται η έμπνευση της έννοιας της πτύχωσης. Ο Leibniz ονομάζει μονάδα πότε την ψυχή πότε το υποκείμενο, και αυτή η μονάδα είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος του Deleuze²⁰. Η μονάδα είναι ένα μεταφυσικό σημείο, το οποίο ωστόσο δεν είναι προνομιούχο, ούτε βρίσκεται στο κέντρο των πραγμάτων, αφού ο κόσμος απαρτίζεται από άπειρες μονάδες ή ψυχές²¹. Το υποκείμενο είναι μια μονάδα που καταλαμβάνει ένα σημείο, είναι μια ψυχή και προσφέρει μια προοπτική στα πράγματα²². Ανάλογα, το αντικείμενο είναι ένα συμβάν²³. Ο κόσμος, εννοημένος με τέτοιο τρόπο από τον Deleuze ως αναγνώστης του Leibniz, χαρακτηρίζεται από προοπτικισμό, σχετικισμό και πλουραλισμό²⁴. Ο κόσμος, ωστόσο, είναι επίσης εντός της μονάδας η οποία μοιάζει με κύτταρο, σα δωμάτιο χωρίς πόρτες και παράθυρα²⁵. Όλη η δραστηριότητα της ψυχής που είναι πλήρης πτυχώσεων, λαμβάνει χώρα εντός του κόσμου και εντός της μονάδας²⁶. Η μονάδα ή η ψυχή χαρακτηρίζεται από απόλυτη εσωτερικότητα, ή αλλιώς συνιστά ένα σκοτεινό πλαίσιο, με την έννοια ότι όλα συνάγονται από αυτή και τίποτα δε βγαίνει ή μπαίνει από το εξωτερικό²⁷. Η μονάδα χαρακτηρίζεται από απόλυτη εσωτερικότητα και η ύλη από απόλυτη εξωτερικότητα²⁸. Μεταξύ των μονάδων και της ύλης υφίσταται μια δυνατή ένταση, αν και αλλού ο Deleuze θεωρεί ότι οι μάζες και οι οργανισμοί είναι συμπληρωματικοί ως δύο είδη ισχύος ή δύο είδη πτύχωσης²⁹. Ο Deleuze προσφέρει τη διάσημη αλληγορία της δίπατης οικίας μπαρόκ για να εξηγήσει την ανθρώπινη κατάσταση: το ισόγειο έχει ανοίγματα για παράθυρα και αντιπροσωπεύει την ύλη που επιδρά στις αισθήσεις, ενώ ο πρώτος όροφος προορίζεται για τον νου και την εσωτερικότητα, για τη φρενήρη ζωτικότητα της ψυχής που συνιστά ένα καθαρό εσωτερικό χωρίς εξωτερικό³⁰. Η πτύχωση ως διάγραμμα Ο Graham Livesey παραδέχεται ότι είναι συχνά δύσκολο να μεταφράσει κανείς τις έννοιες του Deleuze στη συγκεκριμένη ή δεδομένη υλική πραγματικότητα, παρά την άμεση και οικουμενική απήχηση που η έννοια της πτύχωσης είχε στον κόσμο της αρχιτεκτονικής, αμέσως μόλις το ομότιτλο βιβλίο του Deleuze δημοσιεύτηκε³¹. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Matthew Krissel θεωρεί ότι η πτύχωση, σε αρχιτεκτονικό πλαίσιο, συνεπάγεται συνεχή διαφοροποίηση, «καθώς νέες και μη προσδοκώμενες δυνατότητες λαμβάνουν χώρα (μεταξύ πτύχωσης που έχει λάβει χώρα, πτύχωσης εν εξελίξει και πτύχωσης που είναι εν αναμονή) χωρίς προκαθορισμένα αποτελέσματα»³². Αυτή η συνεχής διαφοροποίηση του αρχιτεκτονικού πλαισίου συνεπάγεται «έναν ευέλικτο τοπολογικό χώρο (…), ο οποίος δεν μπορεί να αποσπαστεί από το πρόγραμμα και το συμβάν, και στον οποίο οι πτυχώσεις είναι τα ίδια τα συμβάντα»³³. O Krissel συνεχίζει τον προβληματισμό του, θέτοντας το ερώτημα, πώς είναι δυνατό να υπάρξει ο χώρος αυτός στην απτή πραγματικότητα, πέραν της θεωρίας ή του ψηφιακού χώρου. Η απάντηση που προσπορίζει ο ίδιος στο ερώτημά του, φαίνεται ότι δεν είναι σίγουρη: ισχυρίζεται ότι η δυνατότητα να έχει κανείς μια σειρά από επιφάνειες να πτυχώνονται και να αναδιπλώνονται, σημαίνει μια άπειρη και μη προβλέψιμη αρχιτεκτονική, προοδευτική και οπισθοδρομική ταυτόχρονα, αλλά σε κάθε περίπτωση συνεχώς εξελισσόμενη³⁴. Είναι δυνατό να φανταστούμε μια αρχιτεκτονική, όχι μόνο στο επίπεδο της θεωρίας, του διαγράμματος ή της στατικής παραλλαγής, που εφαρμόζεται στην κτιριακή δόμηση και είναι συνεχώς εξελισσόμενη ή αλλιώς διαρκώς αναβαθμιζόμενη, όπως τα λογισμικά των υπολογιστών; Αυτή είναι η ερώτηση που προκύπτει για τους αναγνώστες του από τον προβληματισμό του Krissel. Παρά το γεγονός ότι διάσημοι αρχιτέκτονες που είναι θεωρητικοί ταυτόχρονα, έχουν εξετάσει το ενδεχόμενο μιας τέτοιας συνεχώς αναβαθμιζόμενης αρχιτεκτονικής, και αρκεί να αναφέρουμε εδώ τα ονόματα των Peter Eisenman, Greg Lynn και John Rajchman, η εν λόγω αρχιτεκτονική αυτή είναι μια μελλοντική προβολή και δεν υφίσταται επί του παρόντος. Είναι ωστόσο αξιοσημείωτο ότι η υπάρχουσα πτυχωτική αρχιτεκτονική στις μέρες μας, ήδη δείχνει προς την κατεύθυνση της συνεχώς εξελισσόμενης αρχιτεκτονικής που ακυρώνει τη στατική της αρχή, τη firmitas, ως μια αρχιτεκτονική εν τω έργω, σε συνεχή εξέλιξη. Η συνεχώς αναβαθμιζόμενη αρχιτεκτονική την οποία ο Krissel τοποθετεί στο μέλλον, μπορεί σύμφωνα με τον ίδιο να εφαρμόσει την πτύχωση «στο πλαίσιο της προγραμματιζόμενης ύλης» και «μέσω της ανάπτυξης της νανοτεχνολογίας.»³⁵. Όταν η πτύχωση εφαρμόζεται μόνο στο επίπεδο του μορφοπλαστικού χειρισμού³⁶, και ακόμα χειρότερα όταν δικαιολογείται με αναφορά στην αρχιτεκτονική φαντασία και την υποτιθέμενη ελευθερία της αλλά και το δικαίωμά της για άπειρους νεωτερισμούς, ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας της πτύχωσης αλλά και οι πολυάριθμες συνέπειές της χάνονται και η πτυχωτική αρχιτεκτονική απλά παραδίδεται στον προηγμένο καπιταλιστικό καταναλωτισμό. Οι αρχιτέκτονες ανέκαθεν αντιμετώπιζαν αυτόν τον κίνδυνο, αλλά και την πρόκληση να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και πολλές φορές τις φαντασιώσεις της πλούσιας πελατείας τους, που συνήθως προσανατολίζεται προς την επιδεικτική κατανάλωση, έναν κίνδυνο που απειλεί να μειώσει την αρχιτεκτονική στο επίπεδο της τρέχουσας μόδας. Ο Mark Jackson θεωρεί πως, ό,τι φαίνεται να είναι στην εμπροσθοφυλακή της αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας, συγκεκριμένα ο κυβερνοχώρος και η εικονική πραγματικότητα, τείνει πολλές φορές, σιωπηλά και ασυνείδητα, να υιοθετεί, στην πραγματικότητα, τις πλέον συντηρητικές μεταφυσικές αρχές³⁷. Έχοντας τις προειδοποιήσεις του Jackson κατά νου, πρέπει παρόλα αυτά να σημειώσουμε ότι, από τη δεκαετία του 1980 κι έπειτα, υπάρχει στην αρχιτεκτονική δημιουργία ένα αυξανόμενο μέλημα για την τεκτονική διάστασή της, η οποία σύμφωνα με τον Kenneth Frampton «είναι το δομικό στοιχείο αλλά και η μορφοπλαστική εφαρμογή της παρουσίας του, σε σχέση με το σύνολο του οποίου ήταν μέρος.» Ο όρος τεκτονικός «όχι μόνο αναφέρεται σε μια δομική και υλική εφαρμογή αλλά και σε μια ποιητική της κατασκευής, όπως αυτή μπορεί να ασκηθεί στην αρχιτεκτονική και στις συναφείς εικαστικές τέχνες.»³⁸. Η προσοχή που αφιερώνει ο Frampton στο δομικό στοιχείο, που θεωρεί ότι είναι η ουσία της αρχιτεκτονικής μορφής και αξίζει μεγαλύτερη εκτίμηση από ό,τι η χωρική επινόηση και ο αρχιτεκτονικός νεωτερισμός, είναι προφανώς πολεμικής φύσης και απευθύνεται κυρίως στους μεταμοντέρνους, όπως τον Robert Venturi, και την εμπορευματοποίηση της αρχιτεκτονικής, στην οποία συνέβαλαν ηθελημένα ή άθελά τους. Υποστηρίζοντας την τεκτονική διάσταση της αρχιτεκτονικής, ο Frampton αναφέρεται στον Marco Frascari και στον καίριο ρόλο που ο τελευταίος επιφυλάσσει στον αρχιτεκτονικό σύνδεσμο³⁹. O Marco Frascari, ήδη από το 1984, στο κείμενό του “TheTell-the-Tale Detail”, ελεύθερα μεταφραζόμενο «Η λεπτομέρεια που λέει την ιστορία», υποστηρίζει τη δουλειά τού Carlo Scarpa, αξιολογώντας την αίσθηση της λεπτομέρειας που διατρέχει το έργο του και συνίσταται στους εκφραστικούς και τέλειους κτιριακούς συνδέσμους. Σύμφωνα με τον Frascari: Η αρχιτεκτονική είναι τέχνη, διότι όχι μόνο ενδιαφέρεται να ικανοποιήσει την πρωταρχική ανθρώπινη ανάγκη για ένα καταφύγιο, αλλά συναρμόζει χώρους και υλικά με έναν νοήμονα τρόπο. Αυτό συμβαίνει μέσω μορφικών και πραγματικών συνδέσμων. Ο σύνδεσμος, ως η γόνιμη λεπτομέρεια, είναι ο τόπος όπου η δόμηση αλλά και το χτίσιμο της αρχιτεκτονικής λαμβάνουν χώρα. (Επιπλέον, είναι χρήσιμο να ολοκληρώσουμε την κατανόηση αυτού του ουσιώδους ρόλου του συνδέσμου, ως του τόπου της διαδικασίας του νοήματος της αρχιτεκτονικής, εφόσον η καταγωγή της πρώτης Ινδοευρωπαϊκής λέξης για την τέχνη βρίσκεται στον «σύνδεσμο».)⁴⁰. Η προώθηση της τεκτονικής διάστασης της αρχιτεκτονικής από τον Frascari και τον Frampton είχε έναν ιδιαίτερο πολεμικό στόχο, όπως προαναφέρθηκε, αλλά μπορεί να έχει επίσης συμβάλει στην πρόσφατη υποστασιοποίηση της εντατικής τεκτονικής έκφρασής της στην πτυχωτική αρχιτεκτονική. Η κατά βάση λανθασμένη ιδέα ότι η τεκτονική διάσταση που περιλαμβάνει χωρική καινοτομία και φαντασιακό μορφοπλαστικό χειρισμό είναι τελικά η ουσία της αρχιτεκτονικής, δεν προήλθε από το πουθενά αλλά επωάστηκε σταδιακά και βαθμιαία, στο πλαίσιο τής πλέον σημαίνουσας αρχιτεκτονικής θεωρίας και πράξης, κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990. 06. Μουσείο Castelvecchio, Verona, Carlo Scarpa Όσο κι αν οι επιφανειακές εφαρμογές τής πτύχωσης στην αρχιτεκτονική θεωρία και πράξη είναι γενεαλογικά κατανοήσιμες, το γεγονός αυτό δεν αποτρέπει από το να σκεφτούμε σοβαρά τον ουσιώδη ρόλο της πτύχωσης σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις και προεκτάσεις της. Ο Mark Jackson επισημαίνει τους κινδύνους της εμπορευματοποίησης της πτυχωτικής αρχιτεκτονικής⁴¹, αλλά ταυτόχρονα θεωρεί ότι η πτυχωτική ή κυβερνητική αρχιτεκτονική στην πραγματικότητα επαναπροσδιορίζει «τις ιδέες που έχουμε για τον χώρο, την κατοικία και τη μορφή.»⁴² Το πρόβλημα είναι ότι η πτυχωτική αρχιτεκτονική είναι ακόμα καινούρια, και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως κατανοητή⁴³. Ο Jackson εξετάζει με κριτικό τρόπο τη δουλειά του Stephen Perella, του οποίου η αρχιτεκτονική της υπερ-επιφάνειας έχει αναφορά στην πτύχωση του Deleuze. Η εικονοκυτταρική αρχιτεκτονική -pixel architecture- του Perella, που εκτυλίσσεται στην οθόνη του υπολογιστή, επινοεί μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας μια νέα πλαστικότητα που εφαρμόζει σε ενεργές επιφάνειες, αλλά το εγχείρημα του Perella είναι περιορισμένο μόνο στον μορφοπλαστικό χειρισμό, χωρίς καμία αναφορά στη λειτουργία ή στη χρήση ή ακόμα και στη στατικότητα της αρχιτεκτονικής δομής, κι έτσι είναι μάλλον συμβατικό⁴⁴. 07. Perella, αρχιτεκτονική της υπερεπιφάνειας. Ξενοδοχείο του μέλλοντος 08. Pixel architecture Η υγρή αρχιτεκτονική του Marcos Novak ταυτίζει την αρχιτεκτονική με τον χώρο της πληροφορικής ή τον κυβερνοχώρο που εμφανίζεται ως μια υπερβατική αρχή, η οποία πάλι αποδεικνύεται μάλλον συμβατική ερμηνεία του Deleuze, εφόσον μάλιστα ο τελευταίος δίνει έμφαση στον εγγενή και ουσιαστικό ρόλο της πτύχωσης⁴⁵. O Jackson ευνοεί περισσότερο την ιδιοποίηση της πτύχωσης από τον Greg Lynn μέσω των εννοιών του τελευταίου: ακριβής, ανακριβής και απακριβής, anexact, αρχιτεκτονική σύνθεση⁴⁶. Ο όρος απακριβής ή anexact είναι νεολογισμός, όπως και στα αγγλικά άλλωστε. Η αρχιτεκτονική, σύμφωνα με τον Lynn, οφείλει να πάψει να γοητεύεται από τις στατικές και κλειστές μορφές και πρέπει να τολμήσει να υιοθετήσει τον ανακριβή και άμορφο σχεδιασμό, όπως αυτός εφορμά από ψηφιακές διαδικασίες⁴⁷. Οι ψηφιακές διαδικασίες επιτρέπουν ευέλικτες επιφάνειες, μετρήσιμους περιορισμούς των παραμέτρων του σχεδιασμού που καθορίζουν όρια, χωρίς να τα κλείνουν, και τέλος εξέλιξη στον χρόνο⁴⁸. Το διακύβευμα είναι η έμψυχη, ζωντανή μορφή. Ωστόσο ο Lynn, σύμφωνα πάντα με τον Jackson, αποτυγχάνει να κατανοήσει την πτύχωση του Deleuze ως ένα διάγραμμα το οποίο μεσολαβεί ανάμεσα στην εικονικότητα και στην πραγματικότητα, και λανθασμένα το εκλαμβάνει ως μορφή. Όμως, πάντα σύμφωνα με τον Jackson, η πτύχωση δεν είναι μορφή αλλά είναι μάλλον μια δύναμη⁴⁹. Αυτό που εννοείται ως πτύχωση είναι μια δύναμη για τον Deleuze και μια μορφή για τον Lynn. Ο Lynn, σύμφωνα με τον Jackson, πτυχώνει υπερβολικά γρήγορα και με τον τρόπο αυτόν περιορίζει τη σύνδεση της πτύχωσης με την εικονική πραγματικότητα ως δύναμη. 09. Novak, Liquid Architecture 10. Novak, Liquid Architecture Η εικονική πραγματικότητα δε συνιστά απειλή για την πραγματικότητα αλλά συνιστά μάλλον τον κορεσμό της. Με άλλα λόγια, η εικονική πραγματικότητα σημαίνει την πραγματικότητα στην πληρότητά της. Η εικονική αφαίρεση του Deleuze είναι εγγενής στην τρέχουσα πραγματικότητα, «είναι κατ’ ουσία η δυνατότητα για το νέο σε αυτό που είναι τρέχον», σύμφωνα με τον Brian Massumi⁵⁰. Το εικονικό δε θα έπρεπε να συγχέεται με τον περίπλοκο χώρο που καθιστά δυνατό η τεχνολογία των πολυμέσων αλλά συμφύεται με το πραγματικό. Επομένως, τα διακυβεύματα της αρχιτεκτονικής δε βρίσκονται στην παρουσίαση νέων μορφών που απαντούν στους τεχνολογικούς νεωτερισμούς ή στα προτάγματα των ψηφιακών τεχνολογιών. Τα διακυβεύματα αφορούν μάλλον την ενεργοποίηση του εικονικού σε ό,τι είναι ήδη πραγματικό, του οποίου οι ορίζοντες αποκαλύπτονται στις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας να ακυρώνει το κοντινό και το μακρινό ως το μη τοπικό (…) Μπορούμε να ξεκινήσουμε να αναγνωρίζουμε την αρχιτεκτονική αφηρημένα ως διάγραμμα δύναμης και εξουσίας, ως τεχνολογία δύναμης, και είναι σε αυτό το επίπεδο της κατανομής της δύναμης που παράγει τις μορφές της γνώσης που μπορούν να αναγνωριστούν οι κοινές συνισταμένες μεταξύ ψηφιοποίησης και αρχιτεκτονικής⁵¹. View full είδηση

Το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης ανακοινώνει ότι από τη Δευτέρα ξεκινά η λειτουργία της νέας Αρχής Πιστοποίησης του Ελληνικού Δημοσίου (ΑΠΕΔ). Η νέα ΑΠΕΔ υπάγεται στη ΓενικήΓραμματεία Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Απλούστευσης Διαδικασιών και αποστολή της είναι η παροχή ψηφιακών υπογραφών, είτε νέας γενιάς (άυλες) είτε κλασσικής μορφής (USBtoken).Μέσω της νέας ΑΠΕΔ, από σήμερα όλοι οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να εκδίδουν προσωπικά πιστοποιητικά ψηφιακής υπογραφής, διάρκειας τριών ετών, αποκτώντας ψηφιακή υπογραφή. Η χρήση ψηφιακής υπογραφής συμβάλλει στην περαιτέρω διασφάλιση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, στη μείωση των λειτουργικών δαπανών, καθώς επίσης και στην εξοικονόμηση χρόνου. Όλα τα βήματα για την απόκτηση ψηφιακής υπογραφής μέσω της νέας ΑΠΕΔ περιγράφονται αναλυτικά στην πλατφόρμα aped.gov.gr. Η φιλοσοφία της νέας ΑΠΕΔ αντανακλά την ευρύτερηστρατηγικήτου Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης για την αναβάθμιση των υπηρεσιών εμπιστοσύνης προς τους πολίτεςκαι τη βελτίωση των διαδικασιών αυθεντικοποίησης τους. Η λειτουργία της πλατφόρμας έρχεταισε συνέχεια των παρεμβάσεων του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης σχετικά με την αυθεντικοποίηση και τη βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής του πολίτη (υπηρεσίες εμπιστοσύνης).Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η διανομή: 150.000 ψηφιακών υπογραφών νέας γενιάς σε δημοσίους υπαλλήλους (ήδη έχουν διανεμηθεί πάνω από 50.000) και Πάνω από 506.000ψηφιακών υπογραφών νέας γενιάς σε επαγγελματικούς κλάδους (εκπρόσωποι επιχειρήσεων, δικηγόροι, λογιστές, μηχανικοί κλπ) και πολίτες. Στην ίδια στρατηγική περιλαμβάνονται: οι υπηρεσίες σχετικά με τα ψηφιακά έγγραφα του gov.gr (έκδοση εξουσιοδότησης και υπεύθυνης δήλωσης, ψηφιακή βεβαίωση εγγράφου και ιδιωτικού συμφωνητικού) και ο έλεγχος εγκυρότητάς των ψηφιακών εγγράφων μέσω του gov.gr. Σημειώνεται ότι για την έγκριση της νέας ΑΠΕΔ έχουν ακολουθηθεί όλες οι νόμιμες διαδικασίες αξιολόγησης και πιστοποίησης, τόσο από ανεξάρτητο αξιολογητή όσο και από την ΕΕΤΤ, όπως επιβάλλει η εθνική νομοθεσία και ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός e-IDAS. Η νέα ΑΠΕΔ είναι λειτουργική σε όλες τις εκδόσεις Windows και MacOS, ενώ για την ανάκληση ψηφιακών πιστοποιητικών θα λειτουργεί σε 24ωρη βάση 7 ημέρες την εβδομάδα. Για την ισχύ και τις ημερομηνίες λήξης των ψηφιακών υπογραφών, οι οποίες έχουν εκδοθεί μέχρι και την 17η Ιανουαρίου 2022, οι πολίτες μπορούν να ενημερωθούν από τον ιστότοπο της www.aped.gov.gr στην κατηγορία «Ανακοινώσεις». Επιπλέον, τονίζεται πως η προμήθεια USBtokens από τους πολίτες θα συνεχίσει να γίνεται από τους παρόχους της αγοράς και όχι από την ΑΠΕΔ. View full είδηση

Με αφορμή ερωτήματα που υποβλήθηκαν από τους ενδιαφερόμενους επαγγελματίες, μηχανικούς και συμβολαιογράφους, για την υποχρεωτική εφαρμογή της διαδικασίας ηλεκτρονικής υποβολής των τοπογραφικών διαγραμμάτων, παραθέτουμε τα ακόλουθα: Η υποχρέωση των μηχανικών για την ηλεκτρονική υποβολή των τοπογραφικών διαγραμμάτων στη βάση δεδομένων του Φορέα «Ελληνικό Κτηματολόγιο», ξεκινά στις 16.7.2018 και αφορά κάθε τοπογραφικό που συντάσσεται από την ημερομηνία αυτή και εφεξής για ακίνητα σε όλη τη χώρα, ανεξάρτητα εάν πρόκειται για περιοχή που έχει υπαχθεί στο σύστημα του Κτηματολογίου ή περιοχή όπου εξακολουθεί να λειτουργεί το σύστημα μεταγραφών και υποθηκών. Όταν σε εγγραπτέα πράξη (στα κτηματολογικά βιβλία ή στα βιβλία μεταγραφών και υποθηκών) γίνεται χρήση τοπογραφικού διαγράμματος που έχει ημερομηνία σύνταξης 16.7.2018 και μεταγενέστερη αυτής, τότε ο συμβολαιογράφος υποχρεούται να ζητήσει το αποδεικτικό ηλεκτρονικής υποβολής του τοπογραφικού, διαγράμματος, για να το προσαρτήσει, με ποινή ακυρότητας, στο συμβόλαιο και ακολούθως θα τηρήσει κάθε άλλη προβλεπόμενη στη διάταξη του άρθρου 40 του ν. 4409/2016 διατύπωση για τη μεταγραφή στο αρμόδιο Υποθηκοφυλακείο ή Κτηματολογικό Γραφείο. Σε περίπτωση που χρησιμοποιηθεί τοπογραφικό διάγραμμα με ημερομηνία σύνταξης προγενέστερη της 16.7.2018, δεν συντρέχει υποχρέωση του μηχανικού για ηλεκτρονική υποβολή. Οδηγίες για την ψηφιακή υπογραφή των διαγραμμάτων του ν.4409/16 που υποβάλλονται στον ψηφιακό Υποδοχέα του Ελληνικού Κτηματολογίου Τα Τοπογραφικά Διαγράμματα και τα Διαγράμματα Γεωμετρικών Μεταβολών που συντάσσονται και ξεκινούν να υποβάλλονται από τις 16/7/2018 στον Υποδοχέα του Ελληνικού Κτηματολογίου μέσω ηλεκτρονικής εφαρμογής, απαιτείται να είναι ψηφιακά υπογεγραμμένα από το συντάκτη τους. Για την υποστήριξη των χρηστών μηχανικών σχετικά με την ψηφιακή υπογραφή των αρχείων που υποβάλλονται στο ηλεκτρονικό σύστημα, αναρτώνται οι Οδηγίες για την ψηφιακή υπογραφή διαγραμμάτων. View full είδηση

Μέσα στον Δεκέμβριο θα ξεκινήσει η υλοποίηση του έργου ψηφιακής διακίνησης εγγράφων στο Δημόσιο, γνωστοποίησε ο γενικός γραμματέας Ψηφιακής Πολιτικής Στέλιος Ράλλης από το βήμα του «Thessaloniki Summit 2018», μιλώντας στη θεματική ενότητα για την καινοτομία και τεχνολογία. «Είμαστε υπερήφανοι για αυτό το εμβληματικό έργο, το οποίο έρχεται να καταργήσει ουσιαστικά τη διακίνηση του χαρτιού του δημόσιου τομέα. Αυτό σημαίνει ότι 23.000 φορείς πλέον δεν θα διακινούν χαρτί μεταξύ τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε όρους διαφάνειας και εξοικονόμησης» εξήγησε ο κ.Ράλλης. Παράλληλα, όπως πρόσθεσε, θα ξεκινήσει και η πιλοτική εφαρμογή της Ψηφιακής Πύλης, η οποία θα συνδέει όλα τα βασικά μητρώα του ελληνικού δημοσίου και όλες οι υπηρεσίες θα παρέχονται ηλεκτρονικά. «Ξεκινάμε αυτό το έργο πιλοτικά με τους δημοσίους υπαλλήλους και στη συνέχεια θα εφαρμοστεί και για όλους τους πολίτες, οι οποίοι θα μπορούν να αποκτούν μία ασφαλή πρόσβαση επιπέδου τραπεζικών συναλλαγών, θα μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε συναλλαγή θέλουν με το δημόσιο χωρίς χαρτί. Όταν μία υπηρεσία ζητάει κάτι από έναν πολίτη, δεν θα το ζητάει καν από τον πολίτη θα το τραβάει απευθείας από αυτόν που είναι ο κύριος του μητρώου», διευκρίνισε. Αναφερόμενος στο έργο για την Ψηφιακή Γεωργία, από το οποίο αναμένεται να ωφεληθούν 450.000 αγρότες, στάθηκε στην προστιθέμενη αξία του μέσα από τη σύνδεση της καινοτομίας και έρευνας με την ακαδημαϊκή κοινότητα. «Είναι ένα έργο που δημιουργεί 6.500 τηλεμετρικούς σταθμούς σε όλη την Ελλάδα. Αξιοποιούμε όλες τις σύγχρονες τεχνολογίες του Internet of Things, που σημαίνει ότι big data θα συλλέγονται από το χωράφι, σημαίνει cloud υποδομές και όλα αυτά θα γυρίζουν πίσω στον αγρότη και στον μιρκοπαραγωγό. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να μοντελοποιήσουμε την παραγωγή και να φτιάξουμε πολύ σημαντικά και αξιόπιστα και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα […] Δίνοντας αυτά τα ανοιχτά δεδομένα στην ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα και στις νεοφυείς επιχειρήσεις να μπορέσουν να παράξουν εφαρμογές, το έργο θα έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία» επισήμανε. Την πεποίθηση της ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός της χώρας δεν συνιστά πεδίο μικροκομματικής αντιπαράθεσης διατύπωσε η τομεάρχης Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης της Νέας Δημοκρατίας και βουλευτής Β' Αθηνών 'Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου. «Η κριτική που ασκούμε στο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής προσπαθεί να είναι εποικοδομητική και στη βάση της αποτελεσματικότητας», διαβεβαίωσε, παρατηρώντας ότι «η ψηφιακή στρατηγική της χώρας υιοθετήθηκε με μεγάλη καθυστέρηση», ενώ «η χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς πόρους δεν είναι ικανοποιητική μέχρι στιγμής». Σε ό,τι αφορά τα εν εξελίξει έργα ψηφιακού μετασχηματισμού της χώρας εκτίμησε πως κάποια «είναι προβληματικά» και «υπάρχουν πολύ μεγάλες ενστάσεις από την πλευρά της αγοράς», τονίζοντας ότι εκτός από την πολιτική βούληση για την υλοποίησή τους, αναγκαία είναι η γνώση, η εμπειρία και οι διαχειριστικές ικανότητες. Ανέφερε ακόμη πως στην κυβερνητική πρόταση της ΝΔ η ψηφιακή πολιτική θα υπηρετείται μέσα από «μία πιο ευέλικτη δομή υπό τον πρωθυπουργό». «Εκπροσωπώ έναν μεγάλο εξαγωγικό φορέα», είπε ο πρύτανης του ΑΠΘ, Περικλής Μήτκας εξηγώντας πως το ανθρώπινο κεφάλαιο, μεγάλο μέρος του οποίου απόφοιτοι του ΑΠΘ, υπολογίζεται σήμερα ως το πρώτο εξαγώγιμο προϊόν στην Ελλάδα, με δεύτερο τα πετρελαιοειδή, και η διαρροή του πνευματικού κεφαλαίου αποτιμάται μέσω της συμβολής των Ελλήνων επιστημόνων στις χώρες υποδοχής τους στα 12,9 δισ. ευρώ. Σε ό,τι αφορά τις αλλαγές που φέρνουν οι νέες τεχνολογίες προέβλεψε ότι «η εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης θα είναι η βασική κινητήρια δύναμη της καινοτομίας σε όλους τους τομείς και θα δούμε πράγματα που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε». «Δεν μπορούμε εύκολα να προβλέψουμε ποιον ακριβώς δρόμο θα ακολουθήσει η τεχνολογία. Στην εκπαίδευση θα έλθουν πολύ σημαντικές αλλαγές, οι φοιτητές και μαθητές θα μαθαίνουν με πιο αυτοματοποιημένο τρόπο» είπε. Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ View full είδηση

Μια ψηφιακή «πόλη του μέλλοντος» πρόκειται να κατασκευάσει στο Τορόντο του Καναδά η Sidewalk Labs, η οποία υπάγεται στην Alphabet- την εταιρεία «ομπρέλα» στην οποία υπάγεται και η Google. Σκοπός είναι η μετατροπή μιας περιοχής-προκυμαίας σε ένα λειτουργικό εργαστήριο για μια σειρά «έξυπνων» τεχνολογιών. Σύμφωνα με το BBC θεωρείται αρκετά πιθανό πως θα διαθέτει γρήγορο Wi-fi, εκατομμύρια αισθητήρες, ανανεώσιμη ενέργεια και αυτόνομα οχήματα. Οι εταιρείες τεχνολογίες γενικότερα έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να προωθούν το λογισμικό και το hardware τους για χρήση σε πόλεις, καθώς οι πολεοδόμοι ασχολούνται με την αντιμετώπιση προβλημάτων όπως η υπερπληθυσμός, η μόλυνση και η συμφόρηση. Ο πρωθυπουργός του Καναδά, Τζάστιν Τριντό, καλωσόρισε το project στο Κουέισαϊντ, που θα γίνει γνωστό ως Sidewalk Toronto. «Θα δημιουργήσει έναν χώρο δοκιμών για νέες τεχνολογίες στο Κουέισαϊντ» είπε σχετικά, συμπληρώνοντας πως «τεχνολογίες οι οποίες μας βοηθούν να χτίσουμε πιο έξυπνες, πιο πράσινες, πιο φιλικές σε περισσότερους κατοίκους πόλεις- κάτι που ελπίζουμε να δούμε να επεκτείνεται στην ανατολική ακτή του Τορόντο και μακροπρόθεσμα σε άλλα μέρη του Καναδά και του κόσμου». Ο Νταν Ντοκτόροφ, πρώην αντιδήμαρχος Νέας Υόρκης και διευθύνων σύμβουλος της Sidewalk Labs, προέβη στην εκτίμηση πως το Sidewalk Toronto μπορεί να δείξει στον κόσμο πώς η ζωή στις πόλεις μπορεί να γίνει «πιο φθηνή, πιο βολική, πιο υγιεινή, πιο πράσινη, πιο δίκαιη και ίσως ακόμα και πιο συναρπαστική». Η Google θα μεταφέρει τα κεντρικά της στον Καναδά στη συγκεκριμένη περιοχή, και η Sidewalk Labs θα δαπανήσει 50 εκατ. δολάρια για την έναρξη του προγράμματος. Σημειώνεται πως η Sidewalk Labs έχει ήδη εκκινήσει «έξυπνα» projects και σε άλλες πόλεις. Μεταξύ αυτών βρίσκεται και ένα για την παροχή κάλυψης Wi-fi στη Νέα Υόρκη, μέσω της χρήσης παλαιών τηλεφώνων με κερματοδέκτη- ωστόσο, ο στόχος ήταν πάντα η ανέγερση μιας «έξυπνης» πόλης εκ βάθρων. Πηγή: http://www.naftempor...apo-tinalphabet Click here to view the είδηση

Ψηφιακό έλλειμμα συνεχίζει να εμφανίζει η Ελλάδα, με τη χώρα να απέχει από τους περισσότερους στόχους της Ψηφιακής Ατζέντας 2020 (Digital Agenda 2020), αν και η Ε.Ε. δείχνει – συνολικά - να επιτυγχάνει τους στόχους, που έχει θέσει για την ψηφιακή οικονομία και κοινωνία. Αυτή την εικόνα αποτυπώνουν τα στοιχεία, που δημοσιοποίησε η επιτροπή για το Digital Agenda Scoreboard 2015, τα οποία αξιοποιούν εν μέρει και το δείκτη Δείκτη Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (Digital Economy and Society Index-DESI), καθώς και για την πορεία επίτευξης της Ψηφιακής Ατζέντας. Και οι τρεις αξιολογήσεις διαπιστώνουν ότι οι επιδόσεις της Ελλάδας στους βασικότερους ψηφιακούς δείκτες υπολείπεται του κοινοτικού μέσου όρου, με τη χώρα να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της σχετικής κατάταξης. Επιπλέον, η Ελλάδα, όπως δείχνουν τα στοιχεία, πορεύεται με βραδύ βηματισμό στη σύγκλιση της με την Ε.Ε. στους στόχους της Ψηφιακής Ατζέντας. Υστέρηση Ο δείκτης Digital Economy and Society Index-DESI αξιολογεί τις εθνικές επιδόσεις των χωρών με βάση έξι βασικούς παράγοντες: Συνδεσιμότητα, Ανθρώπινο Κεφάλαιο, Χρήση του Διαδικτύου, Ενσωμάτωση της Ψηφιακής Τεχνολογίας, Ψηφιακές Δημόσιες Υπηρεσίες και Έρευνα-Ανάπτυξη (R&D). Σύμφωνα με την ανάλυση των στοιχείων, αν και η Ελλάδα παρουσιάζει πρόοδο σε επιμέρους τομείς, αξιολογείται ως η τρίτη λιγότερο αναπτυγμένη ψηφιακά χώρα της Ε.Ε., καθώς κατατάσσεται 26η μεταξύ των 28 κρατών - μελών της Ε.Ε. Αναλυτικά, σε ότι αφορά τη Συνδεσιμότητα, η Ελλάδα βρίσκεται (για το 2015) στην 26η θέση της Ε.Ε., συγκεντρώνοντας βαθμολογία 0,42, από την 28η το 2014. Αν και το 99% των ελληνικών νοικοκυριών καλύπτονται από σταθερές ευρυζωνικές γραμμές, πρόσβαση σε δίκτυα Νέας Γενιάς (Next-generation Access -NGA), που εξασφαλίζουν ταχύτητες τουλάχιστον 30 Mbps download, έχει μόλις το 34% των σπιτιών, πολύ κάτω από το μέσο Κοινοτικό όρο του 68%. Όσον αφορά το Ανθρώπινο Κεφάλαιο, η Ελλάδα, με βαθμολογία 0,36, καταλαμβάνει, επίσης, στην 26η θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε., θέση την οποία κατείχε και το 2014. Όπως αναφέρει σχετικά η Επιτροπή, η Ελλάδα, για να επιτύχει την ψηφιακή ανάπτυξη σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο είναι ανάγκη να ενισχύσει τη σχέση των πολιτών της με το Διαδίκτυο. Σύμφωνα με όσα σχολιάζουν οι συντάκτες του κειμένου, η Ελλάδα έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά χρήση του Internet στην Ε.Ε. (59%), ενώ το 33% του πληθυσμού δεν έχει κάνει ποτέ χρήση (18% ο μέσος κοινοτικός όρος). Επίσης, μόνο το 45% των Ελλήνων διαθέτει, τουλάχιστον, ένα βασικό επίπεδο ψηφιακών δεξιοτήτων, την ίδια στιγμή που η χώρα έχει το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό ειδικών σε ΤΠΕ στο σύνολο του εργατικού δυναμικού της μεταξύ όλων των χωρών της Ε.Ε. (1,4%). Επίσης, έχει χαμηλότερες επιδόσεις σε σχέση με το μέσο όρο της Ε.Ε. όσον αφορά τους πτυχιούχους STEM (θετικών επιστημών, τεχνολογίας, μηχανικής και μαθηματικών), με το 1,4% των Ελλήνων, ηλικίας 20-29 ετών, να έχουν πτυχίο αυτής της κατηγορίας. Χρήση Διαδικτύου
 Στη Χρήση του Διαδικτύου, δείκτης που μετρά που αφιερώνουν οι χρήστες το χρόνο τους κατά την περιήγηση στο Διαδίκτυο, η Ελλάδα βαθμολογείται με 0,37 και βρίσκεται στην 25η θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. για το 2015, θέση αντίστοιχη με αυτήν που κατείχε το 2014. Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι επιδόσεις της Ελλάδας, που την κρατούν χαμηλά στην κατάταξη, σχετίζονται με τη χαμηλή δραστηριότητα στο online banking και το online shopping. Τα ποσοστά των Ελλήνων, που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικές τραπεζικές υπηρεσίες (21%) ή πραγματοποιούν ηλεκτρονικές αγορές (40%), είναι πολύ χαμηλότερα από το μέσο όρο της Ε.Ε. (57% και 63% αντίστοιχα). Στις επιχειρήσεις Όσον αφορά στο δείκτη ενσωμάτωσης της Ψηφιακής Τεχνολογίας από τις επιχειρήσεις, αποτελεί τον τομέα, στον οποίο η Ελλάδα έχει καλύτερες - σε σύγκριση με τις άλλες παραμέτρους - επιδόσεις, δεδομένου ότι έχει βαθμολογηθεί με 0,26 και βρίσκεται στην 23η θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. Πάντως, η χώρα είχε καταφέρει να καταλάβει μέχρι και την 20η θέση το 2014. Συνολικά, το ποσοστό των επιχειρήσεων, που χρησιμοποιούν τεχνολογίες, όπως ηλεκτρονική ανταλλαγή πληροφοριών (40%) και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (17%) είναι υψηλότερο από το μέσο όρο της Ε.Ε. (31% και 14% αντίστοιχα). Ωστόσο, δεν υπάρχουν πολλές ελληνικές επιχειρήσεις, που χρησιμοποιούν RFID (2,6%), ηλεκτρονικά τιμολόγια (4,8% το 2014) ή υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους (4,7%). Πολύ λίγες ΜμΕ στην Ελλάδα πραγματοποιούν πωλήσεις μέσω Διαδικτύου (9,1%) και ακόμη λιγότερες πραγματοποιούν διαδικτυακές πωλήσεις σε άλλα κράτη - μέλη της Ε.Ε. (4,3%). Στις δημόσιες υπηρεσίες Οι Ψηφιακές Δημόσιες Υπηρεσίες είναι ο τομέας, όπου η Ελλάδα έχει επιτύχει την καλύτερη θέση σε σχέση με τις υπόλοιπες παραμέτρους. Με βαθμολογία 0,35, βρίσκεται στην 21η θέση από την 27η πέρυσι, ωστόσο, οι επιδόσεις είναι χαμηλότερες από το μέσο όρο της Ε.Ε., όσον αφορά τους περισσότερους δείκτες ψηφιακών δημόσιων υπηρεσιών. Η βαθμολογία της Ελλάδας είναι υψηλότερη από το μέσο όρο της Ε.Ε. στο ποσοστό των χρηστών του Διαδικτύου, που έχουν υποβάλει συμπληρωμένα έντυπα στη δημόσια διοίκηση (38%). Ωστόσο, μόνο το 17% των Ελλήνων γενικών ιατρών ανταλλάσσουν ιατρικά δεδομένα με ηλεκτρονικά μέσα, έναντι 36% στην Ε.Ε. Επιπλέον, η Ελλάδα πρέπει να αυξήσει τις επιδόσεις της σε σχέση με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, καθώς μόνο το 18% των γενικών ιατρών διαβιβάζουν ηλεκτρονικά συνταγές στους φαρμακοποιούς. Πηγή: http://www.ered.gr/e...s_stin_Ellada_/ Click here to view the είδηση

Ισχνή η φετινή ελληνική παρουσία στην διεθνή έκθεση Τεχνολογιών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών CeBIT στο Ανόβερο -γεγονός που καταδεικνύει ότι η εξωστρέφεια αποτελεί άμεση προϋπόθεση για την επιβίωση των ελληνικών επιχειρήσεων. Στην φετινή CeBIT, περί τις 3.300 επιχειρήσεις από 70 χώρες παρουσιάζουν προϊόντα τους και υπηρεσίες . Μεταξύ αυτών και οι ελληνικές εταιρείες Software Competitiveness International Ltd., Metis. S.A. και το Ερευνητικό Κέντρο Αθηνά). Digital Economy Όπως καταδεικνύει και ο τίτλος του φετινού κεντρικού θέματος της CeBIT, Digital Economy, η πορεία σε παγκόσμιο επίπεδο προς την ψηφιοποίηση σχεδόν όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων δεν μπορεί παρά να επηρεάσει συνολικά τις κοινωνικές δράσεις. Στο πλαίσιο αυτό, ο επιχειρηματικός κόσμος καλείται να αξιοποιήσει λειτουργικά τα πλεονεκτήματα που παρέχει η ψηφιακή οικονομία, όχι μόνο στην δικτύωση αλλά και στην εφαρμογή της τεχνολογίας, ως προϋποθέσεις για την ανάπτυξη. Οι επιστήμονες επιστήμονες του Ερευνητικού Κέντρου Αθηνά, το οποίο έδωσε το «παρών» στην CeBIT 2015 με σαφή στόχο τη διεύρυνση του δικτύου συνεργασιών που διαθέτει στο εξωτερικό, επεσήμαιναν τις αυξημένες απαιτήσεις ενός διαρκώς εξελισσόμενου τεχνολογικού περιβάλλοντος. Όπως υπογράμμισε, μιλώντας στην Deutsche Welle, o ερευνητής του ΕΚ Αθηνά Γεώργιος Βαρδαξόγλου: «Είναι σχεδόν μονόδρομος για εμάς η εξωστρέφεια. Έχουμε πολύ καλές συνεργασίες και στην Ελλάδα -πάντα μία συνεργασία έχει κάτι να σου δώσει- αλλά αυτό που έχει να μας δώσει ακόμη περισσότερα και στο οποίο μπορούμε κι εμείς να δώσουμε πολύ περισσότερα είναι οι συνεργασίες μας με οργανισμούς και φορείς του εξωτερικού». Ο Έλληνας επιστήμονας επισήμανε ότι το ΕΚ Αθηνά επιχειρεί -μεταξύ άλλων- να συνδέσει τα ερευνητικά αποτελέσματα με την Αγορά επιδιώκοντας την εμπορική τους αξιοποίηση. Για τον σκοπό αυτό δημιουργεί εταιρείες - τεχνοβλαστούς (spin-off) όπως η innoetics, που παρουσίασε στους επισκέπτες της CeBIT ένα λογισμικό σύνθεσης φωνής από κείμενο, το οποίο έχει λάβει μάλιστα σημαντικές διεθνείς διακρίσεις. «Παρέχουμε προϊόντα και λύσεις που ενσωματώνουν αυτήν την τεχνολογία. Από ειδικά βοηθήματα για άτομα με προβλήματα όρασης μέχρι υπηρεσίες για εκδοτικούς οίκους, για online portals ειδήσεων, όπως είναι για παράδειγμα το in.gr, και για μεγάλους φορείς τηλεπικοινωνιών», είπε στο μικρόφωνο της Deutsche Welle o Αιμίλιος Χαλαμανδάρης, διευθύνων σύμβουλος και συνιδρυτής της εταιρείας innoetics. Δυστυχώς όμως, παρά τις όποιες ελληνικές διακρίσεις, οι επιδόσεις της Ελλάδας στο πεδίο της ψηφιακής ανάπτυξης τη φέρνουν μόλις στην 26η θέση στην ΕΕ των «28», σύμφωνα με το Δείκτη Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας -ένα νέο εργαλείο αξιολόγησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τεχνολογία - Πληροφορική: Φτωχή η συμμετοχή σε επενδύσεις Η ανυπαρξία πόρων και η επενδυτική «αφλογιστία» στην Ελλάδα της κρίσης επηρεάζουν αρνητικά και τον χώρο των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Αυτό επεσήμανε και ο Κώστας Καραμάνης, σύμβουλος μεταφοράς τεχνολογίας του δικτύου Πράξη: «Όλο αυτό το οικοσύστημα, που ήταν βασισμένο στην κρατική χρηματοδότηση, έχει πρόβλημα. Ένας άλλος παράγοντας είναι ότι οι ελληνικές εταιρείες πιάστηκαν λίγο στον ύπνο, δηλαδή δεν είχαν ασχοληθεί σοβαρά με την εξωστρέφειά τους». Το δίκτυο Πράξη, που υπάγεται στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, βρέθηκε στο Ανόβερο ως συνδιοργανωτής της δράσης Future Match, που εξελίσσεται παράλληλα με την CeBIT υπό την αιγίδα του Enterprise Europe Network και έχει στόχο τη δικτύωση και συνεργασία των επιχειρήσεων που συμμετέχουν. Μία από τις εννέα ελληνικές επιχειρήσεις που δίνουν το «παρών» στην εκδήλωση Future Match είναι η Telesto. Η εταιρεία δραστηριοποιείται στον χώρο της καινοτομίας και του internet, αναπτύσσοντας λύσεις που «πατάνε» στη σύνδεση των αισθητήρων και των πραγμάτων με τους ανθρώπους - χρήστες. Στη βάση αυτής της διάδρασης εξάγουμε συμπεράσματα», εξήγησε στην Deutsche Welle ο Δημήτρης Δρακούλης, διευθυντής της Telesto. Όπως σημείωσε, το «παρών» της εταιρείας του στο Ανόβερο αποτελεί ευκαιρία παρουσίασης μιας δραστηριότητας της Telesto, που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Evacuate. «Είναι η χρήση μιας πολύ καινούργιας τεχνολογίας που λέγεται Βeacons, Bluetooth Low Energy, για να βρίσκουμε τη θέση ανθρώπων σε κλειστούς χώρους και να τους βοηθάμε να εκκενώσουν αυτούς τους χώρους», σημείωσε ο κ. Δρακούλης. «Ανοικτή πληγή» η μετανάστευση στο εξωτερικό ικανού δυναμικού Στην ελληνική Αγορά το μέλλον του τεχνολογικού κλάδου θεωρείται αβέβαιο -διαπίστωση που ωθεί τις εταιρείες να στραφούν σε σύναψη συνεργασιών με άλλες του εξωτερικού. Οι διεθνείς συνεργασίες θα αποδειχθούν σωτήριες για την εξέλιξη αυτών των επιχειρήσεων, πολλές φορές δε και για την επιβίωσή τους. Τέτοια είναι και η στρατηγική επιλογή της Software Competitiveness International, που παρέχει υπηρεσίες ανάπτυξης λογισμικού σε επιχειρήσεις προηγμένων τεχνολογικά χωρών της Κεντρικής Ευρώπης, σε πολύ πιο ανταγωνιστικές τιμές, όπως τονίζει η Τζοάννα Αικατερινίδη, διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας με έδρα τη Σητεία της Κρήτης. Σύμφωνα με την κ. Αικατερινίδη, ένα ισχυρό πλήγμα για τον κλάδο της Πληροφορικής στην Ελλάδα είναι η μαζική έξοδος εξειδικευμένου προσωπικού στο εξωτερικό. Όπως υπογραμμίζει, «πιστεύω ακράδαντα ότι οι Έλληνες μηχανικοί λογισμικού είναι πάρα πολύ ικανοί και δεν χρειάζεται σώνει και καλά να μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά. Μπορούμε κάλλιστα να κάνουμε αυτό το πράγμα από την Ελλάδα, δεδομένου ότι μέσω ίντερνετ εκμηδενίζονται οι αποστάσεις και έχοντας μια σωστή οργάνωση και βασισμένοι σε διαδικασίες και σε ποιότητα δεν διαφέρουμε καθόλου από μία άλλη εταιρεία που είναι στην Κεντρική Ευρώπη». Πηγή: http://www.dealnews....my#.VQ0SMY7kd3E Click here to view the είδηση