Σε χώρες όπως το Η.Β και πρόσφατα την Γερμανία, έχουν γίνει μελέτες όπου το Υδρογόνο σε μορφή Υδροξύ παραγόμενο από ηλεκτρόλυση κύριως, είναι δυνατό να απορροφήθεί από το Δίκτυο Φυσικού αερίου και να κατανέμεται αντίστοιχα λύνοντας το πρόβλημα
της αποθήκευσης.
Έχωντας δει πρόσφατα στην Ελληνική δημοσιότητα εφαρμογές κλασσίκων ηλεκτρολυτικών εφευρετών, όπου παίρνουν το ηλεκτρισμό από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και το χρησιμομοποιούν για την ηλεκτρόλυση ύδατος, εφαρμογές οξειδοαναγωγικές όπου είτε χρησιμοποιούν τον ζεστό νερό ηλιακου θερμοσίφωνα και παράγουν υδροξύ μέσω κατάλυσης χαμηλού κόστους και θερμοκρασιών είτε συνδυασμό με ηλεκτρόλυση και εφαρμογές ηλεκτρομαγνητικής φύσεως που παράγουν εξίσου υδροξύ, δίνεται η δυνατότητα με τα παραπάνω για κατ'οίκον παραγωγή υδροξέως.
Τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι αν:
-Είναι δυνατή η κατασκευή συμπιεστή για πλήρωση του οικιακού δικτύου με δίκτυο αγοράς σε οικονομικό κόστος,
-Μετρήτης αερίου αντίστροφης φοράς σε οικιακό επίπεδο, ώστε οταν η οικία παρέχει στο δίκτυο αέριο να είναι δυνατή η αντίστροφή περιστροφή,
-οι κατ'οικον κανόνες ασφαλείας φυσικού αερίου επαρκούν και για το υδροξύ.
Ίσως η αγορά ενεργειακού συμψηφισμού αερίων να δώσει ιδιαίτερη ώθηση σε όλους τους χειμαζόμενους κλάδους από την οικονομική κρίση, αν βέβαια μπορούν να δωθούν οι κατάλληλες απαντήσεις.