Ασφάλεια επένδυσης με φυσική πέτρα

[TOLIS17]

Το θέμα δεν αφορά φέρουσα τοιχοποιία αλλά επένδυση τοίχου και θεώρησα να κάνω το ερώτημα σε αυτήν την κατηγορία......

 

Σε περίπτωση επένδυσης ενός τοίχου, (ύψους μέχρι και 12m), από φυσική πέτρα πάχους 7-8cm τοποθετείται σενάζ πάχους (πάχους 2-3cm), ανά 1m ύψος για την ενίσχυσή της, πάνω στο οποίο μπαίνουν στριφώνια ανά 40 cm κατά μήκος τα οποία βιδώνονται και διαπερνούν την τοιχοποιία (τούβλο ή μπετόν). Ανάμεσα σε δύο σενάζ δηλαδή, διάστασης 1m δεν μεσολαβεί τίποτα.
Θα ήθελα να ρωτήσω την γνώμη σας για την ασφάλεια αυτής της κατασκευής έναντι ροπών ανατροπής την πέτρας μιας και μιλάμε για μεγάλο ύψος σε κτίριο ύψιστης σημασίας (κτίριο εκπαίδευσης) και τι έχετε να προτείνεται για την βελτίωσή του..........λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι μέσα από την τοιχοποιία τρέχει και θερμοπρόσοψη η οποία αναγκαστικά θα τρυπηθεί.........

Ευχαριστώ

[JEK]

1. 2-3 εκ. δεν αποτελούν σενάζ. Ίσως 8-10 εκ. Καλύτερα να κάνεις προδιάτρηση με τις αναμονές και μετά σκυροδέτηση.

2. Πριν επενδύσεις,νερβομετάλ και πλούσια τσιμεντοκονία στο μέτωπο του μονωτικού.

3. Πως σκέπτεσαι να κρύψεις τα σενάζ;

Edited Ιανουάριος 9 , 2015 by JEK

[akius]

ένας τρόπος να κρύψεις το σενάζ είναι ότι βάζεις πριν ρίξεις το σκυρόδεμς στην όψη όσο πιο λεπτές πέτρες υπάρχουν

μετά πελεκάς τους αρμούς

[TOLIS17]

 

ένας τρόπος να κρύψεις το σενάζ είναι ότι βάζεις πριν ρίξεις το σκυρόδεμς στην όψη όσο πιο λεπτές πέτρες υπάρχουν

μετά πελεκάς τους αρμούς

 

ένας τρόπος να κρύψεις το σενάζ είναι ότι βάζεις πριν ρίξεις το σκυρόδεμς στην όψη όσο πιο λεπτές πέτρες υπάρχουν

μετά πελεκάς τους αρμούς

 

 

Συνάδελφοι ο τρόπος ο οποίος αναφέρω παραπάνω είναι σε μελέτη δημοσίου κτιρίου στο οποίο έχω ορισθεί επιβλέπων. Κατά την γνώμη μου ο όλος τρόπος κατασκευής από τα σχέδια χρήζει βελτίωση αλλά δεν ξέρω ακριβώς με ποιόν τρόπο έτσι ώστε να μην πετάξουμε και το έργο στον αέρα...(καταλαβένετε)..........

Νευρομετάλ και τσιμεντοκονία δεν υπάρχει στην μελέτη συνάδελφε JEK ..........και επίσης ο μελετητής έχει βάλει μία ζώνη ανά μέτρο ύψος σε όλο τον τοίχο πάχους 2-3cm που την ονομάζει σενάζ. Για να είμαι ειλικρινής ούτε και για μένα είναι σενάζ αυτό....

Καταλαβάινω τον ρόλο του νευρομετάλ αλλά θα είναι ικανό αυτό από μόνο του να δέσει όλη την κατασκευή και να ανατρέψει πιθανές ροπές ανατροπής εάν η πέτρα από μόνη της δεν αγκυρωθεί σωστά???

 

Η σκέψη μου είναι ότι το γεγονός ότι έχω 8-9 εκ πάχος πέτρας είναι θετικό διότι έχει καλή έδραση.............

Η διάταξη των φυσικών λίθων θα πρέπει να είναι ακανόνιστη για να αποτρέπονται όσο το δυνατόν μεγάλης διάστασης ασυνέχειες (δηλ. οι αρμοί..............)

Η τρίτη σκέψη μου είναι η σωστή κοπή των λίθων-σωστά ορθογωνισμένες κατά την διαστασή του πάχους τους, έτσι ώστε να μειωθεί η πιθανότητα κενών χωρίς γέμισμα στην αρμολόγηση και η ύπαρξη λίθινης επιφάνειας (κατά πάχος πέτρας) για αντίσταση σε ανατροπή (ελπίζω να έγινα κατανοητός..........)

Η τέταρτη και η οποία δεν ξέρω πόσο εφικτή είναι κατασκευαστικά είναι η τοποθέτηση νευρομετάλ ή πλέγματος το οποίο θα αγκύρώνεται-στηρίζεται μέσα στις ζώνες σενάζ (για τις οποίες θα απαιτήσω μεγαλύτερο πάχος) με σκοπό να δένονται εκεί κατά κάποιο τρόπο αγκύρια σε κάθε αρμό πέτρας χωρίς να χρειάζεται να τρυπάμε την μόνωση..........το θέμα εκεί είναι τι αγκύρια και πως? Σκέφοτμαι κάτι σαν τζινέτια αν γίνομαι κατανοητός.........

 

Τι λέτε?

Edited Ιανουάριος 10 , 2015 by terry

[JEK]

Σου είναι εύκολο να μας δώσεις ένα σκαρίφημα ( με το χέρι ) μιας τομής, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε πιο διεξοδικά;

[Caan]

Το θέμα της συνεργασίας της τοιχοπλήρωσης με τον σκελετό Ο.Σ είναι έτσι κι αλλιώς σύνθετο είτε όταν πρόκειται για λιθοδομή είτε για οπτοπλινθοδομή.

 

Προφανώς, θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε η τοιχοπλήρωση να είναι και αυτή ευσταθής (τόσο στην εκτός όσο και στην εντός επιπέδου της κατάσταση) εκτός από τον ίδιο τον σκελετό Ο.Σ. Η συνεισφορά της στην συμπεριφορά του όλου δομήματος είναι πάντα ένα ζητούμενο που θέλει επίσης αρκετή διερεύνηση σε κάθε περίπτωση (o EK8 κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις τοιχοπληρώσεις ακόμα και όταν πρόκειται για νεόδμητα και όχι μόνο για υφιστάμενα κτήρια, όπου στην τελευταία περίπτωση ο ρόλος τους συνήθως είναι ακόμα πιο κρίσιμος). Να σημειωθεί ότι όταν οι τοιχοπληρώσεις είναι πολύ δύσκαμπτες και πολύ “γερές” τότε ο ρόλος τους ενδέχεται να είναι ακόμα πιο καθοριστικός και συχνά με αρνητικό τρόπο (βλ. “τοπικές επιρροές”, γνωστότερα διεθνώς ο όρος ως local effects) όταν δεν λαμβάνεται ειδική μέριμνα. Όταν ο φορέας Ο.Σ είναι αρκετά/ανεκτά δύσκαμπτος τότε η επιρροή των τοιχοπληρώσεων (σε καθολικό ή σε τοπικό επίπεδο) είναι γενικά λιγότερο κρίσιμη.

 

Έτσι και η περίπτωση των τοιχοπληρώσεων από λιθοδομή σαν “μη φέροντα στοιχεία” θέλει ιδιαίτερη προσοχή αφενός για να μην προκαλέσει αρνητικές επιρροές (τοπικές ή καθολικές) στην συμπεριφορά του δομήματος και αφετέρου για να μην αστοχήσουν πρόωρα αφού κάτι τέτοιο είναι οπωσδήποτε μη θεμιτό. Στα πλαίσια αυτά, η γνώμη μου είναι ότι μια τέτοια τοιχοπλήρωση λιθοδομής θα πρέπει να έχει ένα πλάτος 30-40 εκ. μέρος του οποίου θα ενσωματώνεται στο περιβάλλον πλαίσιο Ο.Σ (~20εκ.) (η σφήνωσή του είναι ένα θέμα βέβαια..) και το υπόλοιπο θα είναι εκτός του περιγράμματος που ορίζεται από τα κατακόρυφα στοιχεία (ώστε να τα επενδύσει και η τελική όψη του κτηρίου να φαίνεται πως είναι από λιθοδομή). Το τμήμα του πλάτους της που θα είναι εκτός περιγράμματος των κατακόρυφων στοιχείων θα πρέπει να εδράζεται στις στάθμες των πλακών των ορόφων σε “φουρούσια”, δηλαδή σε προβολάκια που θα ξεπροβάλουν από τα δοκάρια που συνδέουν τα κατακόρυφα στοιχεία (εν είδει σενάζ με ύψος ~15-20εκ.). Αν δεν πρέπει να φαίνονται αυτά τα φουρούσια από έξω, τότε θα είναι 5-8εκ . οπισθοχωρημένα και θα επενδύονται με πέτρα (βέβαια, συνήθως ένα όχι ιδιαίτερα “έμπειρο” μάτι θα διακρίνει οπτικά ότι σε αυτό το ύψος “κάτι έχει γίνει” από πίσω από αυτή την περιοχή, αλλά αν γίνει με μαεστρία κατασκευαστική ίσως θα δείχνει λιγότερο…). Θα μπορούσε να κατασκευαστούν σενάζ (με πλάτος όσο το συνολικό της τοιχοποιία) και σε ενδιάμεσο ύψος της λιθοδομής ώστε να συνδέονται επαρκέστερα το εσωτερικό με το εξωτερικό τμήμα της και να εξασφαλιστεί έτσι περισσότερο η ευστάθειά της.

Πάντως, είναι και το θέμα της θερμομόνωσης το οποίο θα πρέπει να διευθετηθεί (αυτό είναι και ένα γενικότερο θέμα στις λιθοδομές, ακόμα και στις φέρουσες…). Εάν δεν είναι επιθυμητό από τον αρχιτέκτονα ή/και τον ιδιοκτήτη να είναι ορατή η λιθοδομή και από το εσωτερικό του κτηρίου, θα ήταν μάλλον καλύτερο να τοποθετηθεί εσωτερικά οπτοπλινθοδομή (δρομική ή μπατική με 12άρι τούβλο) ώστε να τοποθετηθεί ενδιάμεσα η θερμομόνωση. Σε αυτή την περίπτωση το πάχος της λιθοδομής θα πρέπει να είναι μάλλον (λίγο) μικρότερο με ό,τι αυτό συνεπάγεται… 

 

Η προσέγγιση ως διαζωματική τοιχοποιία έχει αρκετούς περιορισμούς (περιορισμός στην θέση και στο πλήθος των ανοιγμάτων, στην μορφολογία του κτηρίου, εγγενής δυσκολία στην απόκτηση καθαρής γνώσης/εικόνας των πραγματικών μηχανικών χαρακτηριστικών των χρησιμοποιούμενων υλικών, η μη-δυνατότητα χρήσης αργολιθοδομής σε νεόδμητες κατασκευές, βλ. ΕΚ6, κ.τ.λ) που συχνά δεν είναι εύκολη η χρήση της.

Edited Ιανουάριος 12 , 2015 by Caan