Θα με συγχωρέσεις αλλά δε θα ήθελα να επεκταθώ και εδώ περί του αναγκαίου κακού (=καλού) των τοπογράφων. Το γνωστό αναγκαίο κακό του να κάνεις ΔΓΜ ή τοπογραφικό ή τέλος πάντων μια εργασία μηχανικού.
Δεν διατύπωσα ποτέ ότι δεν λένε δικά τους βιώματα, αλλά φάνηκε να μην κατανοούν τα δικά μου λέγοντας ότι όλα αυτά του Δημήτρη και δικά μου είναι θεωρητικά(ενώ τα ζούμε δεκαετίες). Όταν κάποιος δεν έχει ασχοληθεί με τα επιπλέον πράγματα ενός αντικειμένου (για τα οποία λογικό είναι, αφού δεν είναι και καθόλα αρμόδιος), ίσως να νομίζει ότι είναι θεωρητικούρες. Όταν ακούω πχ ιστορίες για κτηριακά, άδειες, οπλισμούς, νόμους τακτοποιήσεων από αυτούς που ασχολούνται δεν λέω ότι αυτές οι ιστορίες είναι θεωρητικές. Αναγκαία είναι και αυτά, όχι αναγκαίο κακό, αλλά καλό και αυτό. Πόσες φορές ο συμβολαιογράφος βλέπει τις τακτοποιήσεις ως αναγκαίο κακό όταν ο Πολιτικός Μηχανικός βρίσκει διάφορες και δεν προχωράει το συμβόλαιο; Αν ήταν να μην υπήρχαμε: να έκαναν συμβόλαια όπως παλιά (βλέπε προηγούμενη σελίδα). Η να μην υπήρχαν ούτε οι συμβολαιογράφοι: να έκαναν τα συμβόλαια όπως στην αρχαία Ελλάδα. Να μην υπήρχαν ούτε οι δικηγόροι, ούτε οι γιατροί, ούτε οι δάσκαλοι. Μήπως να γυρίσουμε στην εποχή των Φλιντστόουνς; Αλλά και κει ήθελαν μηχανικό αυτοκινήτων ή μήπως όχι;